Άπλωσε η νύχτα τα φτερά
και σκέπασε τ’ αγρίμι
που μόνο απόψε τριγυρνά
στου ονείρου τη γαλήνη.

Γυρνάει δάση και βουνά
στέκει και ξαναρχίζει
χτυπάει αγέρας και βροχή
μα εκείνο δεν λυγίζει.

Στη λησμονιά μου χόρεψε,
ζωή μη μου χαρίζεις,
μου πήρες την αγάπη μου
και μ’ έκανες αγρίμι.

Όλα τα δέντρα ξέρουνε
μα δεν το μαρτυράνε
στο θρόισμα των φύλλων τους
που όλο το συζητάνε.

Το μυστικό του ο βοριάς
κρύβει στο σφύριγμα του
τρέχει ένα δάκρυ του θεού
σαν βλέπει τα όνειρα του.

Στη λησμονιά μου χόρεψε,
ζωή μη μου χαρίζεις,
μου πήρες την αγάπη μου
και μ’ έκανες αγρίμι.

Παίρνει από το πουθενά ζωή
στο θάνατο γελάει
και τη χαμένη αγάπη του
στα μάτια του κρατάει.

Έλα χάρε και πάρε με
εγώ δεν σε φοβάμαι
και στο χορό της μοναξιάς
αγκαλιασμένη θα ‘μαι.

Στη λησμονιά μου χόρεψε,
ζωή μη μου χαρίζεις,
μου πήρες την αγάπη μου
και μ’ έκανες αγρίμι.