Νύχτωσε πάλι
κι εγώ σφυρίζω και περπατώ
στους άδειους δρόμους εσένα ψάχνω κι αναζητώ.

Νύχτωσε πάλι
και η μορφή σου σαν μια σκιά
μ’ ακολουθεί όπου κι αν πάω και μου μιλά.

Και σου μοιάζουν οι νύχτες
που φεύγουν και σε παίρνουνε
μες σε ξένα κορμιά
σε γυρεύω και σ’ ονειρεύομαι.

Νύχτωσε πάλι
κι η μοναξιά μου σαν πυρετός
πόσο φοβάμαι μες στο σκοτάδι δίχως φως.
Νύχτωσε πάλι
κι έρχονται οι τύψεις για συντροφιά
σαν ξεχασμένες φωτογραφίες απ’ τα παλιά.

Και σου μοιάζουν οι νύχτες
που φεύγουν και σε παίρνουνε
μες σε ξένα κορμιά
σε γυρεύω και σ’ ονειρεύομαι.