Θα ‘θελα εκεί που βγαίνει η αυγή
στης Αραπιάς τα μέρη,
θα ‘θελα μέσα σε κάποια όαση
στο πιο όμορφο χαρέμι.

Θα ‘θελα να ήμουνα μαχαραγιάς
κι εσένα που δεν μ’ αγαπάς
σκλάβα να σ’ έχω και να με παρακαλάς.

Μα επιτέλους τι είναι αυτό
και να ξεχάσω δεν μπορώ,
εσένα που με κάνεις και παραμιλώ.

Θα ‘θελα να ήμουνα μαχαραγιάς
κι εσένα που δεν μ’ αγαπάς
σκλάβα να σ’ έχω και να με παρακαλάς.

Θα ‘θελα να ήμουνα μαχαραγιάς
κι εσένα που με τυραννάς
να σ’ έχω σκλάβα και να λες πως μ’ αγαπάς.
Θα ‘θελα να ήμουνα μαχαραγιάς
κι εσένα που δεν μ’ αγαπάς
να σ’ έχω σκλάβα και να λες πως μ’ αγαπάς.

Μα επιτέλους τι είναι αυτό
και να ξεχάσω δεν μπορώ
εσένα που με κάνεις και παραμιλώ.

Θα ‘θελα να ήμουνα μαχαραγιάς
κι εσένα που με τυραννάς
να σ’ έχω σκλάβα και να λες πως μ’ αγαπάς.
Θα ‘θελα να ήμουνα μαχαραγιάς
κι εσένα που δεν μ’ αγαπάς
σκλάβα να σ’ έχω και να με παρακαλάς.

Θα ‘θελα.