Αγαπούσα παράφορα τη γυναίκα εκείνη,
η ζωή μου στα χέρια της είχε γίνει σταθμός.
Μέχρι που ‘ρθαν τα σύννεφα και μου πήραν τ’ αστέρια
και με βρήκε αδύναμο ο βαρύς χωρισμός.

Και δεν έχω τη δύναμη την καρδιά μου να σφίξω
και δεν έχω τη δύναμη πουθενά να σταθώ.
Σε απέραντη θάλασσα τους καημούς μου να πνίξω,
να γλυτώσω με λύτρωση το μαρτύριο αυτό.

Κάποιος άλλος την κέρδισε τη γυναίκα εκείνη
και εμένα μου σκότωσε τ’ όνειρό μου αυτό.
Τη μορφή της ο άνεμος μπρος στα μάτια μου φέρνει,
το σκοτάδι απλώνεται και με πνίγει ο καημός.

Και δεν έχω τη δύναμη την καρδιά μου να σφίξω
και δεν έχω τη δύναμη πουθενά να σταθώ.
Σε απέραντη θάλασσα τους καημούς μου να πνίξω,
να γλυτώσω με λύτρωση το μαρτύριο αυτό.