Άμα πεθάνω
ας’ το μπαλκόνι ανοιχτό.

Τ' αγοράκι τρώει πορτοκάλια
απ’ το μπαλκόνι μου το βλέπω.
Ο θεριστής θερίζει το σιτάρι
τον ακούω απ’ το μπαλκόνι μου.

Τα κρανία τα παγωμένα
στο φως του φεγγαριού
τα ζωγραφισμένα απ' το Θουρμπαράν

Το κίτρινο του κεραυνού
και το κίτρινο του βούτυρου
του Ελ Γκρέκο.

Σ’ αγαπάω σαν τον θάνατο
Ισπανία κόκκινο πανί
ο θάνατος με την κιθάρα.

Σ’ αγαπάω
Ισπανία.

Η πρόζα του Φρά Σιγκουένθα,
ολόκληρος ο Γκόγια,
η καμάρα της εκκλησίας στο Εσκοριάλ,
όλη η πολύχρωμη η γλυπτική της Ισπανίας,
η κρύπτη του παλατιού του Δούκα της Οσούνα.
Ο θάνατος µε την κιθάρα στο μοναστήρι του Μποναβέρντε,
το προσκύνημα στον Άγιο Ανδρέα του Τεχίδο
όπου οι πεθαμένοι έχουν θέση στην πομπή.
Τα μοιρολόγια που τραγουδούν στο φως των φαναριών
οι γυναίκες της Αστούρια τις νύχτες του Νοέμβρη.
Ο χορός της Σίβυλλας
στις εκκλησίες της Μαγιόρκα και του Τολέδο
και οι αμέτρητες λιτανείες της Μεγάλης Παρασκευής
που μαζί με τη πολύ σαφή γιορτή, τις ταυρομαχίες
υπογράφουν το λαϊκό θρίαμβο του θανάτου
στην Ισπανία.