Γραμμή απ’ την κόλαση η πιο γλυκιά σου αμαρτία
κάτι το αλλιώτικο απ' ότι έχεις φανταστεί.
Δεν κάθεται φρόνιμα φλερτάρει την παρανομία
τα μάτια σου πάνω της σαν φίδια έχουν τυλιχτεί.

Κάποιος να την σταματήσει
προτού μας βρει κανένας μπελάς.

Το σώμα κουράζεται κι έτσι ελπίζεις με μαγεία
να νιώσω τι σκέφτεσαι να νιώσει όπως και εσύ.
Το άγριο βλέμμα της κατάρα κι ευλογία
σε μια θέση δίπλα της χωράει όλη σου η ζωή.

Κάποιος να την σταματήσει
προτού μας βρει κανένας μπελάς.

Η νύχτα κυλά κι έχει γραφτεί στην ιστορία
μια σκέψη πρόστυχη μα πάντα τόσο αληθινή
μα πάντα τόσο αληθινή, μα πάντα τόσο, μα πάντα τόσο.

Κάποιος να την σταματήσει
προτού μας βρει κανένας μπελάς.