Στο δωμάτιο της την κουρτίνα της δειλά
τραβάει και κρυφά κοιτάζει,
λούζουν τη νύχτα φώτα μια τόσο σπέσιαλ βραδιά
που το όνομα της το νιώθεις φωνάζει,
ζητάει να μην πάει στράφι, να μη ξεχάσει ξανά.

Τα κορίτσια και απόψε να ζήσουνε την δράση ζητάνε
και στα αλήθεια αυτό ποιος μπορεί να τους το αρνηθεί.
Παίρνουν όρκους αγάπης που το πρωί ξεχνάνε
και στην πλάτη βιαστικά πετάν κάτι ελαφρύ.

Χάνεται μες το χρώμα ένας κομήτης που πέφτει στη γη
σαρώνει τα πάντα στο πέρασμα της,
πίσω αφήνει γέλια μα αφήνει κι όμως μια ευχή
στο τίποτα να μη γυρίσει φωνάζει,
να μην πάει στράφι, να μην ξεχάσει ξανά.

Τα κορίτσια και απόψε να ζήσουνε την δράση ζητάνε
και στα αλήθεια αυτό ποιος μπορεί να τους το αρνηθεί.
Παίρνουν όρκους αγάπης που το πρωί ξεχνάνε
και στην πλάτη βιαστικά πετάν κάτι ελαφρύ.