Καλημέρα πάντες ω αδελφοί
ακούσατε την σήμερον εορτή.
Σήμερον τα Φώτα και εορτή
και λαμπρά ημέρα Δεσποτική.

Εν αρχή που έκαμεν ο Θεός,
εποίησεν τη γην και τον ουρανόν.
Δεύτερον πάλι από αυτά,
έκαμε τα ζώα και τα φυτά.

Της ημέρας έκαμεν μεν το φως,
το δε σκότος έκαμεν της νυκτός.
Έκαμε τη θάλασσαν ποταμούς,
τον μέγαν Ιορδάνην και αλλουνούς.

Έκαμε τον άνθρωπον από γη
κι εις όλα του τον έβαλ’ εξουσιαστή.
Ο Αδάμ κι η Εύα ημάρτησαν
και εις αμαρτίαν υπέπεσαν.

Στον όφιν την απάτην την έριξαν
και του Θεού του είπαν πως δεν έφταιξαν.
Αλλ’ ο Όφις ήτον ο διάβολος,
των πονηρών δαιμόνων διδάσκαλος.

Μα ο Ιησούς ως φιλάνθρωπος,
ήρτεν εις την γην ώσπερ άνθρωπος
δια να λυτρώσει όλους ημάς,
απ΄αυτάς τας χείρας τας μιαράς
και να σαρκωθεί από γυναικός
ο Θεός των όλων και Πλαστουργός.

Λοιπόν παρακαλώ σας Χριστιανοί
να πανηγυρίσομεν εορτήν.
Σήμερον τα άστρα φωτίζονται
κι όλα τα νερά αγιάζονται.

Σήμερον βαπτίζεται ο Χριστός
εις τον Ιορδάνην τον ποταμόν.
Ιορδάνη Πρόδρομε λέγω σε
και τον βαπτισμόν σου γυρεύω σε.

Πως να σε βαπτίσω, Ιησού,
όπου εγεννήθην εγώ εκ σου;
Πως τολμώ να βάλω την χείρα μου,
εις τον Ιησού τον Σωτήρα μου.

Κι έμεινεν εις δύο ο ποταμός,
έως να τελειώσει ο βαπτισμός.
Και φωνή ηκούσθη εκ του Πατρός:
Ούτος είν’ Υιός μου αγαπητός.

Δότε των πτωχών το μνημόσυνον
κι εις τον Ιησού παν ευφρόσυνον
τότε ο Χριστός μας θα χαίρεται
και εις τον Παράδεισον δέχεται.

Καλημέρα, καλημέρα,
καλή σου μέρα ‘φέντη με την κερά.