Ωραία ξεκίνησε η μέρα
μονάχα να μη μ’ άγγιζε στο τρόλεϊ ο τυφλός
και οι τρελοί με τις ασπρόμαυρες φωτογραφίες αγίων
σε πόζες καθημερινές, σε πόζες καθημερινές,
όπως στην κάμαρα, στο μπάνιο, στο παράθυρο,
ή να χαζεύουνε Σαρακοστή μπροστά σε βιτρίνες κρεοπωλείων.

Μπορώ να πω ευχάριστα ξεκίνησε η μέρα
διέκρινα ως και σπέρματα στ’ αντικρινό που λιάζονταν σεντόνι.
Μόνο μην έκοβε στα δυο την καλημέρα μου
ο κρεμασμένος από τ’ απέναντι μπαλκόνι.

Τόση ομορφιά που μου είναι δύσκολο να δω
στο φως του ήλιου η πρωινή εφημερίδα.
Να ήταν άραγε μια λίμνη από το αίμα μου
ή μήπως μαύρη του τυπογραφείου κηλίδα.