Θέλω τη χάντρα, το σταυρό και τα βαφτιστικά μου
κι όμορφη θέλω σα νερό να φαίνομαι,
θέλω χρυσάφι πάνω μου και δέκα χούφτες άμμου
κι άστους αυτούς, να λένε πως τρελαίνομαι.

Μην κλαις μανούλα,
ξέχασες πως πέθανα
την ώρα που γεννιόμουνα
στα Μέθανα;

Θέλω το στόμα κόκκινο, τι πα να πει δεν πρέπει;
και τη δαντέλα τη λευκή που σ' άρεσε,
θέλω λιβάνι και καπνό και κόσμο να με βλέπει
κι άστους να λεν, η τρέλα πως με βάρεσε.

Μην κλαις μανούλα,
ξέχασες πως πέθανα
την ώρα που γεννιόμουνα
στα Μέθανα;