Μια κλωστή κρατάει δεμένη
τη ψυχή μου τη χαμένη χρόνια,
όσο και να μ’ αγαπήσεις
ζεστασιά δεν νιώθω, μόνο χιόνια.

Βάζω μια φωτιά
σπάω τα δεσμά σ’ αυτό το σώμα,
φίλοι και εχθροί
μοιάζουν τόσο ασήμαντοι, μικροί.

Την ψυχή μου ελευθερώνω
γιατί είμαι δυνατή,
πάω αντίθετα στο χρόνο
τι κι αν πονάει τις νύχτες στη σιωπή.

Τη κλωστή απ’ την ψυχή μου
μες στα χέρια έχω και κοιτάζω,
θα την έχω εδώ μαζί μου
για να μου θυμίζει πως αλλάζω.

Βάζω μια φωτιά
σπάω τα δεσμά σ’ αυτό το σώμα,
φίλοι και εχθροί
μοιάζουν τόσο ασήμαντοι, μικροί.

Την ψυχή μου ελευθερώνω
γιατί είμαι δυνατή,
πάω αντίθετα στο χρόνο
τι κι αν πονάει τις νύχτες στη σιωπή.