Μια εφηβεία σε ασπρόμαυρη οθόνη
με διακοπές, γραμμές, παράσιτα και χιόνι,
η μάνα κέντημα και σήριαλ πολυθρόνα
κι ο πατέρας μου βαρύ γλυκό κι αγώνα.

Με το δελτίο των οχτώ μες στο σαλόνι
όλος ο κόσμος μου σε μια μικρή οθόνη,
Σπαθάρης, Φρέντυ, Μπίνγκο κι όνειρα μιας νιότης
ύστερα Χούντα κι αγνοουμένη ταυτότης.

Σε μια μικρή οθόνη ασπρόμαυρη Ελλάδα
του εξήντα έξι μες το άγνωστο βαρκάδα,
της οικογένειας συγγενείς σαν να ‘ταν από θαύμα
μες στη ρουτίνα μας σαν κωμωδία και δράμα.

Μα όλα έγχρωμα κυλούν με διαφημίσεις
με βία, σεξ, με σόου αίμα και συγκρίσεις,
μια τηλεόραση απάνθρωπη και ξένη
που μες στο σπίτι μας με μάσκα κλόουν μπαίνει.

Τα χρόνια πέρασαν κι αυτό που με θυμώνει
είναι που νοσταλγώ εκείνη την οθόνη,
με διακοπές, γραμμές, παράσιτα και χιόνι
με τα δειλά της σ’ αγαπώ μες στο σαλόνι.

Σε μια μικρή οθόνη ασπρόμαυρη Ελλάδα
του εξήντα έξι μες το άγνωστο βαρκάδα,
της οικογένειας συγγενείς σαν να ‘ταν από θαύμα
μες στη ρουτίνα μας σαν κωμωδία και δράμα.