Φόρεσες της θάλασσας τα χρώματα
κι έφυγες πριν τα ξημερώματα
άπλωσες καρδούλα μου πανιά
για τη λησμονιά, αχ, για τη λησμονιά.

Κι ένα κλάμα νύχτα μέρα
στην καρδιά μου είναι σφαίρα,
σαν γοργόνα μες στο κύμα
λες είν’ άδικο και κρίμα.

Κι εγώ βάζω το μαχαίρι πιο βαθιά
και στάζει αίμα η βραδιά,
στου Αιγαίου το μπλε, το βαθύ,
η ζωή μου έχει χαθεί,
η ζωή μ0υ έχει χαθεί.

Μέθυσε το κύμα και σε πλάνεψε
τόσο πόνο κανείς δεν άντεξε
πέταξες καρδιά μου μακριά
μες στην παγωνιά, αχ, μες στην παγωνιά.

Κι ένα κλάμα νύχτα μέρα
στην καρδιά μου είναι σφαίρα,
σαν γοργόνα μες στο κύμα
λες είν’ άδικο και κρίμα.

Κι εγώ βάζω το μαχαίρι πιο βαθιά
και στάζει αίμα η βραδιά,
στου Αιγαίου το μπλε, το βαθύ,
η ζωή μου έχει χαθεί,
η ζωή μου έχει χαθεί.

Κι ένα κλάμα νύχτα μέρα
στην καρδιά μου είναι σφαίρα,
στου Αιγαίου το μπλε, το μπλε το βαθύ,
η ζωή μου, η ζωή μου έχει χαθεί.

Στου Αιγαίου το μπλε, το βαθύ,
η ζωή μου έχει χαθεί.