Ζεστασιά πριν το τέλος,
μ’ ένα ξίφος στον ώμο,
που δικάζει το νόμο
και είναι εδώ από παλιά.

Ζεστασιά πριν το τέλος,
με μια σφαίρα στην πλάτη
στο ωραία στρωμένο κρεβάτι
και χιλιάδες φιλιά.

Θά ’μαι εκεί, μη μου σβήσετε το φως,
θά ’ναι σύντομα στο πλάι μου κι Αυτός·
το κουδούνι θα χτυπήσει το πρωί,
θα πληρώσει και θα φύγουμε μαζί.

Ζεστασιά πριν το τέλος,
στη βαθιά πολυθρόνα,
στο μεγάλο γραφείο
που ακόμα με θάλπει.

Ζεστασιά πριν το τέλος,
μ’ ένα αόρατο χέρι
να ψηφίζει εμένα
στην αιώνια κάλπη.