Μ’ ένα φύλλο μοιάζει απόψε η ζωή μου
ξεχασμένο στα γυμνά κλαδιά των δέντρων,
μ’ ένα φύλλο κίτρινο του φθινοπώρου
που στις μπόρες του Σεπτέμβρη θα χαθεί.

Δε θα πέσω σε βρεγμένης γης το χώμα
ούτε θα 'χω σύντροφό μου τώρα πια τον καιρό,
μια εικόνα θ’ αγαπήσω του χειμώνα
και για πάντα στη σιωπή της θα κρυφτώ.

Σαν τα φύλλα τα ξερά του φθινοπώρου
κάπως έτσι μοιάζουν να ‘ναι οι ζωές μας,
που χορεύουν στις αυλές και τα μπαλκόνια
πριν σκορπίσουν στα νερά των ποταμών,
που χορεύουν στις σκεπές και τα μπαλκόνια
πριν χαθούνε στα νερά των ποταμών.