Τόσες ψυχές δε χορτάσαν τα τέρατα
Τόσες ζωές από της Γης τα πέρατα
Για ένα σεντούκι με του κόσμου όλα τα κλειδιά
Μ’ ωραία λόγια το μαχαίρι μπήγει πιο βαθιά
Και να τη φτάνει

Η αστερόεσσα νοσοκόμα
Ουρλιάζει πάνω από το πτώμαΜε τα δολάρια στο στόμα
Πες μου τι να γυρεύει ακόμα
Πόσα παιδιά κάτω απ’ το χώμα
Ένα ερείπιο απ’ τη σάρκα σου το σώμα της
Ένα φτιασίδι που καλύπτει το πτώμα της
Τρώει τα παιδιά της κι αυτή πάντα γιγαντώνεται
Και μες τα μάτια τα δικά της ανυψώνεται
Καθώς σκοτώνει