Γάμος στα θρακιώτικα τα μέρη
ο Βοριάς το νέο θα σου φέρει.
Η Φυλλίς για νύφη περιμένει
Αχ του Δημοφώντα αγαπημένη

Μα ο νέος που ’ρθε από το νότο
ένιωσε για την πατρίδα νόστο
κι η Φυλλίς να φύγει τον αφήνει
να γυρίσει υπόσχεση της δίνει.

Η Φυλλίς εκεί που ανιμένει
ξάφνου μαραζώνει και πεθαίνει
κι οι θεοί την κάνανε κλαδί
άλλο πόνο να μην ξαναδεί.

Όταν γύρισε ο Δημοφώντας
το κλαδάκι λύγισε θυμώντας.
Σαν το πήρε μια ζεστή αγκαλιά
άνθισε μια άσπρη αμυγδαλιά.

Όταν δεις κλαδί με άσπρα άνθη
της αγάπης μύρισε τα πάθη.
Μάτια που ποτέ δεν λησμονούνε
και ξανά να ’ρθεις σε καρτερούνε.