Βρέθηκα σ’ ένα δρόμο μαύρο σκοτεινό
έψαχνα την αγάπη μα που να την βρω,
κανείς δεν είχε νοιώσει αυτά που πέρναγα
και αναρωτιόμουνα σε τι να έφταιγα,
μέχρι που φάνηκες εσύ σαν την ανατολή
να μ’ αναστήσεις με το πρώτο σου φιλί.

Εσύ είσαι ο άντρας της ζωής μου κι εγώ λιώνω
εσύ είσαι ο άντρας της ζωής μου στο δηλώνω.
Για μένα όσα σου 'χω πει δεν μετανιώνω
είναι γραμμένο εγώ να ζω για σένα μόνο.

Περπάτησα σε δρόμο μόνο κι έρημο
και στάθηκα ένα βήμα πριν πέσω στον γκρεμό,
παρηγοριά ζητούσα δε βρήκα πουθενά
και μπόρεσα να μάθω ποια είναι η απονιά,
μέχρι που φάνηκες εσύ σαν την ανατολή
να μ’ αναστήσεις με το πρώτο σου φιλί.

Εσύ είσαι ο άντρας της ζωής μου κι εγώ λιώνω
εσύ είσαι ο άντρας της ζωής μου στο δηλώνω.
Για μένα όσα σου 'χω πει δεν μετανιώνω
είναι γραμμένο εγώ να ζω για σένα μόνο.