Ήτανε μια Παρασκευή
γλυκιά σαν μαντολάτο
και από το Καστελόριζο
μας ήρθε το μαντάτο

Μας το ’στειλε απ’ το νησί
ένας ψηλός σπαθάτος
για να μας πει πως φάνηκε
του βαρελιού ο πάτος

Κι’ ύστερα ήρθαν τα παιδιά
από την Εσπερία
και στα καλά καθούμενα
μας λεν δεν έχει μία

Αγάπα την Ελλάδα σου
όσο κανένας άλλος
να τη χαϊδεύεις και να της το λες

Αγάπα την απόλυτα
με δύναμη και πάθος
γιατί θα φύγει μ’ άλλονε
και ύστερα θα κλαις

Κάθε φορά στα δύσκολα
γυρνώ και βλέπω πίσω
και πάλι στους παππούδες μου
ψάχνω για ν’ ακουμπήσω

Χίλιες φορές λαβώθηκαν
χίλιες φορές νικήσαν
και όσοι ξενιτεύτηκαν
πάλι εδώ γυρίσαν

Το χώμα σκάψανε βαθιά
έσπειραν και θερίσαν
και της ειρήνης τη σοδιά
τη γλυκοτραγουδήσαν

Αγάπα την Ελλάδα σου
γιατί δεν έχεις άλλη
πατρίδα να σε θέλει όσο αυτή
τα δώρα που σου χάρισε
θα στα χαρίσει πάλι
μα διώξε τον παλιάτσο και τον αρχιληστή.