Για το χρώμα των ματιών σου – ναι!
θάμπωσε για πάντα ο κόσμος – ναι!

Πού ‘ναι οι κόρες με την άγρια τη ματιά
γυναίκα
γενήκανε εταίρες και κυράδες με ουρά
γυναίκα
Και γίνηκες τόση δα μια σταλιά
με μιας
και σύρθηκες, πρόδωσες, έγινες
σκιά

Στη σκεπή σου δεν ακούς, γριά
κλαίει τις νύχτες η βροχή για μας

Κι εκείνοι που σε σήκωσαν στα χέρια τους ψηλά
γυναίκα
σαπίζουν στις ταβέρνες και πεθαίνουν σα σκυλιά
γυναίκα
Και γίνηκες τόση δα μια σταλιά
με μιας
και σύρθηκες, πρόδωσες, έγινες
σκιά

Και δεν σε γνωρίζει πια κανείς
γραφικό νησί σε κάρτες – ναι!

Σου μένει να μαζέψεις τα σακάτικα πουλιά
γυναίκα
μαζί σου ξεψυχάν στα λαϊκά περιοδικά
γυναίκα
Και γίνηκες τόση δα μια σταλιά
με μιας
και σύρθηκες, πρόδωσες, έγινες
σκιά