Στο μυστικό
το χώμα το παρθένο
σε περιμένω
σαν ίσκιος να φανείς.
Τον αμανέ
λέω κι αργοπεθαίνω,
αχ, κουρασμένο
χειλάκι π΄ αγρυπνείς.

Αχ, μανεδάκι μείνε,
μείνε στα χείλη ακόμα,
αχ, τραγουδάκι
να ήσουνα πουλί.
Αχ, το φιλί μου πίνε,
πίνε ψυχή και σώμα
και φέρε κείνον
που η καρδιά καλεί.

Στο μυστικό
το δείλι που κοχλάζει
είναι χαλάζι
πικρό η προσμονή.
Βλέμμα γλυκό
και δάκρυ που δε στάζει,
αχ, δεν πειράζει
η αγάπη και ας πονεί.