Κόβεις καρδιά, μα δε σε νοιάζει.
πικρά τα λόγια σου μια ξυραφιά,
όμως αντέχω γιατί χαράζεις
με τέχνη κι ομορφιά.

Και με τυραννάς τα βράδια
κάτω απ’ τα εικονίσματα
κι ας τις έχω κάψει όλες
σαν χαρτονομίσματα.

Εσένα διάλεξα, μ’ εσένα χάθηκα
ναυάγησα, έτσι τρελάθηκα.
Όλες τις ξέχασα εσένα αγάπησα.
πίκρα και δάκρυ μου
σε θέλει το αίμα μου
ξυράφι μου.

Κόβεις καρδιά που είναι δικιά σου
από το χέρι σου μια ξυραφιά,
όμως αντέχω το χάραγμά σου
με τέχνη και ομορφιά.

Και με τυραννάς τα βράδια
κάτω απ’ τα εικονίσματα
κι ας τις έχω κάψει όλες
σαν χαρτονομίσματα.

Εσένα διάλεξα, μ’ εσένα χάθηκα
ναυάγησα, έτσι τρελάθηκα.
Όλες τις ξέχασα εσένα αγάπησα.
πίκρα και δάκρυ μου
σε θέλει το αίμα μου
ξυράφι μου.