Είναι αργά και στη καρδιά μου σκοτάδι
δεν περνάει το βράδυ κι υποφέρω
Μες στο μυαλό μου ότι υπάρχει πληγώνεις
το κορμί μου παγώνεις και πεθαίνω
Μες στο μυαλό μου ότι υπάρχει πληγώνεις
το κορμί μου παγώνεις και πεθαίνω

Και σε μισώ
βαρέθηκα να ζω με υποκρισία
κουράστηκα με τόση αχαριστία
με ψέματα και ψεύτικα φιλιά
Και σε μισώ
δεν έχεις τώρα πια δικαιολογία
κουράστηκα να γίνομαι θυσία
δεν άξιζες τον κόπο τελικά
και είναι αργά

Είναι αργά κι ακόμα δεν ξημερώνει
η καρδιά μου ματώνει που δε σ’έχω
ότι θυμάμαι με πονάει με πληγώνει
ο εγωισμός μου τελειώνει δεν αντέχω
ότι θυμάμαι με πονάει με πληγώνει
ο εγωισμός μου τελειώνει δεν αντέχω

Και σε μισώ
βαρέθηκα να ζω με υποκρισία
κουράστηκα με τόση αχαριστία
με ψέματα και ψεύτικα φιλιά
Και σε μισώ
δεν έχεις τώρα πια δικαιολογία
κουράστηκα να γίνομαι θυσία
δεν άξιζες τον κόπο τελικά
και είναι αργά

Κοίτα πώς κατάντησα
καρδιά μου κι ότι
αγάπησα μισώ