Βγαίνεις στον κήπο το πρωί
και κουβεντιάζεις μοναχή μάνα, καλή μου μάνα.
Χτύπα καμπάνα Κυριακή
που ξαναγίνομαι παιδί και τρέχω στην αλάνα.

Πού 'ναι τα χρόνια τα παλιά,
που ήτανε η γειτονιά γιορτή και πανηγύρι.
Στα ασπρισμένα τα σκαλιά
τα ανθισμένα γιασεμιά, βανίλια στο ποτήρι.

Φεύγουν τα χρόνια και περνούν
κι όσους ρωτούσαν να τους πουν που πάνε που γυρνάνε.
Κανείς δεν ήξερε να πει
γι αυτό βάλε ξανά κρασί κι όλα καλά να πάνε.

Πού 'ναι τα χρόνια τα παλιά,
που ήτανε η γειτονιά γιορτή και πανηγύρι.
Στα ασπρισμένα τα σκαλιά
τα ανθισμένα γιασεμιά, βανίλια στο ποτήρι.