Αχ, αχ
τ’ άστρο που βγαίνει την αυγή
και το φεγγά-, αμάν, -ρι μόνο

-Ώωπα!
-Γεια σου μερακλή Νταλγκά!

αχ, και το φεγγάρι μόνο
αυτά τα δυο γνωρίζουνε
τόν εδικό, αμάν, μου πό-, ωχ, πόνο

-Ώπα! Ώωπα! Γεια σου Παναγιωτάκη μου!