Μέσα ἀπὸ μυστικοὺς ἀνέμους φθάνει βουβὴ
Ἡ λύπη τῆς μικρῆς πεδιάδας:
Πλατὺ μεγάλο φύλλο τῆς συκιᾶς
Κορμὶ τῆς λεύκας
Καὶ τῆς ἰτιᾶς ὁ τρύπιος ἴσκιος –
Ἄδεια ποτάμια ξεχασμένα στὸν βλοσυρὸ καιρό

Δὲν ἔχω ποῦ νὰ ἐπιστρέψω
Στὸν τόπο αὐτὸν τῶν φαντασμάτων

Δὲν ἔχω ποῦ νὰ ἐπιστρέψω
Παρὰ στὸν ναρκωμένο ὕπνο
Στὸ δόντι τῆς ὀχιᾶς
Στὴν πέτρα ποὺ βογκᾶ τὸ σαλιγκάρι
Στὴ χωνεμένη βρύση τῶν ἀγρῶν
Δὲν ἔχω ποῦ νὰ ἐπιστρέψω
Παρὰ σὲ ὅ,τι μονάχο του ἐπιστρέφει

Στὴ θλίψη τῶν ἄλλων ἡμερῶν
Στὸ ἄδειο κρανίο τῶν καιρῶν