Θεσσαλία μικρή και απέραντη.
Με την αστραφτερή δροσιά των τριφυλλιών
και την πάχνη που γέρνει την νύστα της
πάνω στους ποταμούς.
Η γη χαϊδεύει την κοιλιά της με φτερά τρυγονιών.
Ο άνεμος με τα ριπίδιά του μετρά
των βουνών τις σκληρές παλάμες.
Θεσσαλία μικρή- μικρή,
Θεσσαλία απέραντη.
Ξανθή και ηλιοκαμένη.
Με τον παφλασμό της δικής σου θάλασσας
που με καλεί.
Με την αγρυπνία των δικών σου αρχαίων θεών
που με φωνάζουν πίσω.
Ακοίμητη επιμένεις ακόμα να με συναρπάζεις
με τα νερένια σου οράματα.
Να με ανακαλείς πίσω
στις υγρές νύχτες σου.
Εκεί που τα παράξενα όνειρα έπαιρναν φωτιά
κάτω από το πελώριο φεγγάρι των βάλτων.
Μέσα σε αλλόκοτες φωτιές και αντανακλάσεις.
Με τις εξάρσεις της λεύκας να αγγίξει
τα χαμηλότερα άστρα.
Θεσσαλία ανίκητη και τρυφερή.
Χτυπημένη από σφεντόνες και οπλές αλόγων.
Σπαρμένη από βόλια μυθικών ανταρτών.
Ευλογημένη από τον μόχθο των
αιώνια μουσκεμένων ανθρώπων σου.
Θεσσαλία μικρή- μικρή.
Μια χούφτα λάσπη.
Μια χούφτα πέτρες.
Γη της φωτιάς και του νερού.
Πατρίδα μου Θεσσαλία απέραντη
έρχομαι πάλι πίσω