Στην άκρη του κόσμου στ’ όνειρο είμαι Ντέιβιντ
Μποξέρ ετών είκοσι οκτώ
Ακούω πίσω απ’ τις φωνές ουρλιάζει σταματήστε
τον αγώνα
Η δικιά μου εδώ γκρουπιέρισσα στο Mont Parnes
(είχε ξεπατικώσει στήσιμο απ’ τις ελληνικές ταινίες)
Με το πεντάλ πάντα εξαφάνιζε από δίπλα τον γιατρό
Επιτάχυνε το αίμα τα χτυπήματα
Κι εγώ να τα ποντάρω όλα
Μπορώντας μόνο να κοιτώ από τη μέση της και πάνω.