"Στης άνοιξης το τάραγμα"
Τάσο μ’ Τασούλη μ’
Ένα ακροκέραμο έπεσε
Ρόδι απ’ το κλαδί του
Πιάνω τον κόκκινο καρπό
Αίμα τα χέρια βάφω.

Κι ήσουνα λέει αξύριστος σαν τότε
Στο παραθύρι το γνωστό μου’ γνεφες και γελούσες
Και παίζανε μπιλιάρδο στου Ανέστη
Τα χρόνια μας σαν μπίλιες καραμπόλες
Σε μια παλιά VHS που ξαναβλέπω
Ρεμπέτικο τραγούδαγες γελώντας
Μαύρο κραγιόν τα μάτια σου βαμμένα
Τρέχουνε δάκρυα γυάλινα
Γυάλινη κι η ζωή μας
Και βλέπω στ’ οδηγού το καθρεφτάκι
Σφαγμένο κόκορα μεσοστρατίς ν’ αναπηδάει
Πικρό προαίσθημα που φτερουγίζει.

Πετάω τα σκεπάσματα Τάσο μ’ Τασούλη μ’.