Να άνοιγαν οι φυλακές
να πορίσω λίγο έξω
μια πανσέληνο να ιδώ
μιαν αγάπη να κουρσέψω

Να άνοιγαν οι ουρανοί
να πλυθούν τα βάσανά μου
κι όπως έρχεται η αυγή
να ξυπνάει στην αγκαλιά μου

Μα δεν άκουσε ο θεός
την πικρή την προσευχή μου
κι έτσι ξώμεινε ο καημός
στο μικρό στενό κελί μου

Nα ’χα το χρυσό κλειδί
για το ξόρκι του έρωτα της
σαν κοιμάται αμοναχή
να με βλέπει στα όνειρά της

Να άνοιγαν οι θάλασσες
να χορέψουν οι γοργόνες
τα κρινάκια του γιαλού
να ζεσταίναν τους χειμώνες

Μα δεν άκουσε ο θεός
την πικρή την προσευχή μου
κι έτσι ξώμεινε ο καημός
στο μικρό στενό κελί μου