Είν’ο αέρας ,ο καθάριος της μέρας
στην καρδιά τρυπά
Όταν φυσάει όπου θέλει μας πάει
ούτε που ρωτά

Φύσα και πάρε με
πάρε με στο βυθό
μύρισε άστρο μου
τον πιο γλυκό ανθό
πούλα τα λάθη σου
για δυο σταλιές βροχή
φίλα τα πάθη σου
κανε τα προσευχή

Χόρεψε κύλα,σα φτερό κατρακύλα
νιώσε άνεμος
Μίλα στα δέντρα στα βουνά και στην πέτρα
μόνο αυτά ακούν

Φύσα και πάρε με
πάρε με στο βυθό
μύρισε άστρο μου
τον πιο γλυκό ανθό
πούλα τα λάθη σου
για δυο σταλιές βροχή
φίλα τα πάθη σου
κάνε τα προσευχή