Στο τραπέζι της η Πασιφάη
και τα ποτήρια από κέρατο
τα σημειώματα δίναν και παίρναν
με τους οινοχόους να χασκογελούν.
Η Πασιφάη
τα βράδια χαμογελούσε
με το ’να φρύδι σηκωμένο
όταν κερνούσε
γλυκό κρασί τον Μίνωα
στα κεράτινα ποτήρια.
Εκείνα τα βράδια
που ανενόχλητη ασελγούσε
στον Ταύρο του θεού.
Στο πάτωμα
τα θλιμμένα νύχια της
γίναν με τα χρόνια
δέντρα.

Δέντρα με ρίζες
ίσαμε τα σπλάχνα του Λαβύρινθου.