Κυβερνώ στη χώρα των λωτοφάγων.

Φτιάχνω νόμους από γη και νερό,

ξεχνώντας να φυσήξω

μέσα τους πνοή.

Χρεώνω θελήματα

σε φαγωμένους ανάπηρους

και περιμένω απαντήσεις

από μουγγά χελιδόνια.

Επιμένω στην οδό της υστεροφημίας.

Χαλεποί οι κόποι μου.

Υπομένω για τους οιωνούς,

δεν έρχεται κανείς.

Το βασίλειό μου

καταρρέει.

Ακούω μια βοή,

ένα κύμα.

Οι λωτοφάγοι

δεν υπήρξαν ποτέ.

Οι καρποί με φέραν εδώ,

με πέταξαν γυμνό

και μόνο.

Κυβερνώ στη χώρα της μοναξιάς