Πόσο σου μοιάζει η καταιγίδα
και ο χειμώνας ο βαρύς
στο πρόσωπο σου εγώ το είδα
ότι τελειώνουμε νωρίς
πόσο σου μοιάζει το φεγγάρι
όταν αυτό βγαίνει μισό
καμιά για μας δε βγαίνει χάρη
για να ζητήσω απ’ το θεό

μα όταν θα σκέφτεσαι εμένα
πόσο θα μοιάζουμε
γιατί η ψυχή σου θα πονάει
θα ταιριάζουμε
μα όταν θα σκέφτεσαι εμένα
πόσο θα μοιάζουμε
γιατί θα νιώθεις όσα ένιωσα για σένα

Πόσο σου μοιάζει ένας καθρέφτης
που `χει ραγίσει από καιρό
τώρα εσύ φεύγεις σαν κλέφτης
κι εγώ δε θα σε ξαναδώ
πόσο σου μοιάζει η τρικυμία
και ο χειμώνας ο βαρύς
στη δική μας ιστορία
το ξέρω δε θα ξαναρθείς

μα όταν θα σκέφτεσαι εμένα
πόσο θα μοιάζουμε
γιατί η ψυχή σου θα πονάει
θα ταιριάζουμε
μα όταν θα σκέφτεσαι εμένα
πόσο θα μοιάζουμε
γιατί θα νιώθεις όσα ένιωσα για σένα