Εκεί
στις φουντουκιές της μάνας
το δάκρυ φέγγει
αποστροφή
στο αίτιον οίδα
κάτι σαν υπογλώσσιο στο ρουθούνι
έτσι να ρουφιανέψουμε λιγάκι
την ταξική φλεγμονή
και

και φυτρώνουν
άγρια περιστέρια
-σαμποτέρ στην εργολαβία της ενηλικίωσης-
και

με ψημένο το φανελάκι
στο φράχτη
οι γυναίκες σωριασμένες
στη σκόνη

ψαρεύουν λέπια
μυωπικού πεπρωμένου

για μας που στο μεροκάματο
βρίσκουμε δόξα
περισσή
και

και
ονειρεύομαι μια βιολέτα να χορεύει στον πάγο
και οι μέλισσες δηλώνουν οροθετικές
και
δυο λευκά τριαντάφυλλα κλέβουν το τοπίο
και

ονειρεύομαι
σαν από χρόνια σαν που οι άνθρωποι
δε γεννήθηκαν ακόμη
σαν την απόλυτα πραξικοπηματική συντέλεια

και
στο σκοτάδι μυρίζουν τα λουλούδια
το επιφώνημα απαγορεύεται
και
ονειρεύομαι

ένα θάνατο σπουδαστή

“θα ΄ρθουν τα φορτηγά στοιβαχτείτε”

και ονειρεύομαι
μα
η
προκατάληψη με νίκησε
ένοπλη ούσα
ζζζζζζζζζζζζζζζζ
ζζζζζζζζζζζζζ
ζζζζ
ζ
ζ
ζ
ζ

μη.