Μας πετούσε
τους κύβους της ζάχαρης
στα μάτια,
χαλίκια στο στόμα

ο θυμός τρέφει το βλέμμα
έλεγε,

Μα ποιος φανταζόταν

πριν θάψει στην κοιλιά
την τρέλα του
πως θα έριχνε τις κατάρες
βροχή