Τους κοιτούσε κατάματα
κι ένα φως ξεπηδούσε,
που παρηγορούσε τον ανήλιαγο κόσμο.
Έτσι, μέσα στο αθώο του όνειρο
τους ταπείνωνε
κάθε φορά που αποφάσιζαν την κρεμάλα του.

Κι όμως,
είχαν κι εκείνοι μερίδιο στα όνειρα.
Γιατί η καρδιά τους
έναν ήχο γλυκό καρτερούσε,
να ξεκινήσει να χτυπά,
για την κοινή ευτυχία του κόσμου.
Αδελφή μου,
γλυκιά και αγλύκαντη αδερφή.
Εσύ να θυμάσαι
πόσο πάσχισε,
για να ξανάρθει το φως
μέσα στα δύσπιστα μάτια τους.