Ποίηση είναι το άνθος που φυτρώνει στο πεζοδρόμιο.
Το μπόλιασμα της θλίψης
Η μελωδία από το πιάνο και το stradivarius μέσα στην οχλαγωγία του δρόμου
Ο ψίθυρος του έρωτα ύστερα από χρόνια ανομβρίας
Το δέρμα της και η ησυχία μετά το κενό
Να στέκεσαι αγέρωχα κοιτώντας τον γκρεμό
Το χέρι που σ’ αρπάζει και σε πετάει στον ουρανό
Ένα όνειρο μελαγχολικό που δάκρυ γίνεται το πρωινό
Οι νύχτες που το κορμί σου δε χορταίνουν και την ψυχή σου πίνουν, μαζί με ελιές και λάδι.
Μια ερωμένη και ένας εραστής και δυο τσιγάρα να πλέκουν εικόνες στην οροφή
Το λιμάνι και το πλοίο απ’ την ταράτσα
Η ιστορία του δρόμου και ο θρήνος του κεραυνού
Η γραφή του αίματος
Μια λέξη που επιτέλους κατάλαβες.