Όταν δεν θα ‘μαι πια εδώ
να με αποκαλείτε Πρόσφυγα.
Το όνομά μου θα λεηλατηθεί
σαν την ανάμνηση των τόπων,
μοναδικό φορτίο φυγής.
Πώς να προφέρει κανείς
μία σορό
χωρίς ταυτότητα,
χωρίς τίτλους ακινήτων,
χωρίς υπόσχεση έρωτα;
Εξαγνισμένος
θα υποδεικνύω στους βαρκάρηδες
τις δαιδαλικές μορφές της ύλης,
μαζί και όσα μας στοιχειώνουν.
Πάνω σε ένα τελευταίο νεύμα
θα στείλω δάκρυ για παρηγοριά
σε όσους καμωθήκαμε
από τον ίδιο αστέρα.