Με άλλο βλέμμα ήρθε η στιγμή
να δω τη ζωή μου, αυτή που σαν ανάμνηση
έμεινε πίσω όταν εγώ πήγαινα προς το αιώνιο μηδέν·
έτρεχα τότε μήπως χάσω καμιά παραίσθηση.
Θέλω τώρα να δω πώς θα ’ταν η πραγματικότητά μου
γυμνή, χωρίς τα φανταστικά και τα αληθινά της
πρόσωπα
τον έρωτα την άνοιξη της ζωής τη νιότη
τον ενθουσιασμό για όποια πράξη έφερνε τη
δημιουργία.
Αναρωτιέμαι, αν γδύσω την παλιά πραγματικότητα
απ’ όλα τα στολίδια της
θα πλησιάσω άραγε κάποια αλήθεια;
Αλλά πώς θα συλλάβω μιαν αλήθεια
που δε θα είναι γιομάτη ζωντανό αέρα;
Δεν απαντώ· στο λιόγερμα βυθίζομαι
και προσπαθώ.