Στα μάτια σου πεθαίνει η ελπίδα
ετούτη η ζωή είναι μια παγίδα.
Μια μπόρα, μια βροχή, μια καταιγίδα
το μέλλον μας αβέβαιο σκοτεινό.

Για αυτό λοιπόν φοβάσαι μη σ’ αφήσω
και μια ζωή καλύτερη ζητήσω.
Φοβάσαι μήπως άλλον αγαπήσω
αγάπη μου πως είναι δυνατόν.

Αγαπημένε μου ποτέ δεν θα σ’ αφήσω
θρησκεία σ’ έκανα παντοτινή,
τα βήματα σου σαν τυφλή θ’ ακολουθήσω,
θα ‘μαι δική σου μια ολόκληρη ζωή.

Τα λόγια σου γεμάτα αγωνία
μιλούν για την πικρή μας κοινωνία
που κλέβει τα όνειρα μας με μανία
και κάνει τυραννία το παρόν.

Για αυτό λοιπόν φοβάσαι μην αλλάξω
αγάπη και αισθήματα ξεγράψω.
Φοβάσαι μήπως να σε θέλω πάψω
αγάπη μου πως είναι δυνατόν.

Αγαπημένε μου ποτέ δεν θα σ’ αφήσω
θρησκεία σ’ έκανα παντοτινή,
τα βήματα σου σαν τυφλή θ’ ακολουθήσω,
θα ‘μαι δική σου μια ολόκληρη ζωή.