Με πάτησε το τρένο· δεν το κατάλαβα.
Εγώ δε θα πεθάνω, γιατί μετάλαβα
στου έρωτα τον πόθο τον ανεκπλήρωτο
που έχει το κορμί σου χρέος απλήρωτο.

Αναπνοές μυρίζεις και τρελαίνομαι·
σαν φώσφορο γυαλίζεις και ξετρελαίνομαι.
Κι όταν φοράς τα άσπρα τα πουκάμισα,
φοράει τα μαύρα η καρδιά.

Πλάσμα, σκληρό και ζόρικο,
δε θα γλιτώσεις τελικά.
Βγάζεις το πάθος μου, αιμοβόρικο,
και θα πληρώσεις τη ζημιά.

Τόσο που σ’ αγαπάω, δεν έχω δίλημμα,
δε θέλω να συγκρίνω αλλού το φίλημα.
Κι αν θέλεις την αγάπη σφίγγα και αίνιγμα,
αλλάζω τη μοδίστρα, βρε, και το χτένισμα.

Αναπνοές μυρίζεις και τρελαίνομαι·
σαν φώσφορο γυαλίζεις και ξετρελαίνομαι.
Κι όταν φοράς τα άσπρα τα πουκάμισα,
φοράει τα μαύρα η καρδιά.

Πλάσμα, σκληρό και ζόρικο,
δε θα γλιτώσεις τελικά.
Βγάζεις το πάθος μου, αιμοβόρικο,
και θα πληρώσεις τη ζημιά.