Την εποχή του Τρόμου, του έγραφε, μην περιμένετε
σεβασμό, ευχέλαια και λιτανείες. Αιρετικοί θα κατεβά-
σουν τις εικόνες. Είναι λυτρωτικό ξέρετε, για μας που
χρόνια βασανιζόμαστε από τούς ασημοκαμωμένους
σωτήρες. Μας φάγαν τα μαλάματα τους τη γλώσσα,
γέμισαν τα διδάγματά τους υποσημειώσεις τη νεαρή
μας σκέψη. Τότε αποσυνάγωγοι, τώρα, στη χαρά της
αναμπουμπούλας, βλάσφημοι. Έτσι και μ’ εσάς θα
είμαι τρυφερά αγνωστικίστρια. Τη μέρα θα κλέβω το
λάδι απ’ το καντήλι σας, θα γράφω πύρινους αφορισμούς
να σας γκρεμίσω, το βράδυ το ιδιοπαθές εμπύρετο πού
για καιρό με ταχταρίζει, θα φέρει τ’ όνομά σας.