Τι μου καμώνεσαι τη λιόντισσα
την ώρα που είσαι απλώς γατούλα
και τη σεπτή του στίχου αρχόντισσα
όταν της πρόζας είσαι μούλα.

Στήσου γεμάτη αξιοπρέπεια,
πόζαρε δίπλα στα παγόνια,
σαλόνια, ουρές κι αμετροέπεια,
όμως στον κράββατο καπόνια.

Ας στέκεις στιχηρή προσποίηση,
Μαγδαληνή μετανοούσα,
ποτέ δεν ήσουν για την ποίηση
κι ούτε ποτέ θα γίνεις Μούσα.