Χάθηκα, ανεμοστρόβιλος ο έρωτάς σου
με πήρε και με σήκωσε σαν άχυρο ξερό
σ’ ένα ταξίδι μαγικό, ανέλπιστο σχεδόν
και πού να κρατηθώ, έτσι παραδομένος
με πήγαινε ο άνεμος, χωρίς προορισμό
με αίσθηση κυρίαρχη τη θελκτική απάτη
άθροισμα τού τίποτα τα πριν σημαντικά.
Χάθηκα, ανεμοστρόβιλος ο έρωτάς σου
χωρίς καμιάν αντίσταση, σαν άχυρο ξερό
αυτός ο εξαίσιος ίλιγγος, ο φόβος ο γλυκός
την τύχη μου ο εισβολεύς κρατάει, την ορίζει
ερήμην του όλα γίνονται τα τόσα θαυμαστά
μα ευτυχώς αθέατα, μη φοβηθεί κι ο ξένος
για τα πολλά παράδοξα, τη δίψα της ψυχής