Στην Ελευσίνα οι νεραντζιές ανθίζουν τον Απρίλιο
πέρασα έξω από τα κάγκελα με τις αρχαίες πέτρες
σπαράγματα, ό,τι απόμεινε ήταν εκεί, φωτισμένα
δώρο στους περαστικούς της νύχτας, για μια ματιά
ένα ρολόι δέσποζε ψηλά, μετρούσε τους αιώνες
το εκκλησάκι παραδίπλα, η εμμονή των χριστιανών.
Στην Ελευσίνα οι νεραντζιές ανθίζουν τον Απρίλιο
ο αέρας φορτωμένος με αρώματα, λίγος ο κόσμος
μονάχος περπάτησα προς το μέρος της θάλασσας
την άκουσα να έρχεται, όσο πλησίαζα ψιθύριζε σιγά
μου έλεγε λόγια μυστικά, κλεμμένα από τους μύστες
έσκυψα κι άπλωσα τρεμάμενα τα χέρια μου σ’ αυτήν.
Στην Ελευσίνα οι νεραντζιές ανθίζουν τον Απρίλιο
εκεί άφησα πικρά τα δάκρυα να τρέξουν στο νερό
στη θάλασσα είπα όλες τις παιδικές μου προσευχές
της μίλησα για το δικό σου βάσανο, για την πληγή
το ξόδεμα το ανώφελο, αυτή την άγρια λαχτάρα
την ύβρι την παλιά της μάνας μου∙ ζήτησα έλεος.
Στην Ελευσίνα οι νεραντζιές ανθίζουν τον Απρίλιο
μπορεί κι αλλού και σε άλλα μέρη∙ λίγο με νοιάζει