Κάθε Σεπτέμβρη μοιάζω με δέντρο που ρίχνει τα φύλλα του στη γη,
περάσαν χρόνια περάσαν φίλοι μα εσύ εκεί

Να σημαδεύεις πάντα την αδιάφορη ζωή μου, να μου ζητάς τα πάντα να είσαι η φυλακή μου
σημάδια να μ’ αφήνεις και ’γω τρελά να σ’ αγαπώ
Όλα σου τα λάθη να τα υπομένω, κάθε Σεπτέμβρη να σε περιμένω
κι ότι εσύ γκρεμίζεις να το χτίζω απ’ την αρχή

Ανθός αν ήμουν θα ’χα φυτρώσει δίπλα στο μαξιλάρι σου
να ευωδιάζω δυό ζωές για χάρη σου