Απόψε θέλω αργά τον χρόνο να κυλά
και κάθε δευτερόλεπτο διπλά να με πονά
Όπως πονάει η ζωή μ’ αυτό το φέρσιμό σου
κι ας καλοδέχτηκα ότι ήτανε δικό σου

Είναι όμορφη η ζωή για πες μου τώρα
Είναι κρίμα το φιλί και ζούμε χώρια
Είναι λάθος εποχή και πώς ν’ αντέξω
σε ένα όνειρο σαν πείσμα παιδικό

Η απουσία σου μαράζι στην καρδιά,
σβήσαν οι φάροι όλοι της γης και που παρηγοριά
Και ας πονάει η ζωή μ’ αυτό το παρελθόν σου
εγώ αγάπησα ότι ήτανε δικό σου