Όμως ακόμη επιμένουν οι στιγμές
γυρίζουν τρίζοντας αλλά γυρίζουν
λάμπουν θολά αλλά λάμπουν
συρικνώνονται αλλά και μεγαλώνουν.
Κρατούν τη μνήμη της ντροπής
τους σπασμούς για τα χαμένα σημάδια
αλλού πιστεύουν
δικές τους έχουν λογικές και ψευδαισθήσεις.
Υπέροχες στον πυρετό της μοίρας τους
σκάβουν βαθιά την αντοχή τους
ανασύροντας αντιθέσεις
αφορισμούς
εκκρεμότητες.
Σινιάλα κάνουν στους ελάχιστους που πέρασαν απέναντι
στα ερείπια των ονείρων κρεμούν τις ξεσκισμένες τους σημαίες.
Μικρές
ατέλειωτες μικρές φωτιές ανάβοντας με πένθη προσανάμματα
ουρλιάζουν
χλευάζουν
βγάζουν διαρκώς τη γλώσσα τους στο συμπαγές των πεποιθήσεων
στα δεδομένα.
Αντίστροφα μετρώντας
αδιαφορώντας παντελώς για κανόνες και νόμους
ακόμη επιμένουν
ανυπότακτες
γοητευτικές
και άκρως επικίνδυνες για τους «ήσυχους».