Η ζωή μου η κρυμμένη
πάντα δίπλα σου πετάει
δεν το σκάει κι αγαπάει.

Των ματιών σου το χρυσάφι
που όλο φέγγει και γελάει,
ας πονάει, αγαπάει.

Είσαι παιδί μικρό, μικρό παιδί
είμαι κορίτσι και γιορτή,
σύννεφο φέρνω τη βροχή
να γεννηθούμε απ’ την αρχή.

Είναι δύσκολα τα χρόνια
κι ο δικό μας ουρανός
σκοτεινιάζει, δεν μας νοιάζει.

Άσπρο, μαύρο, νύχτα, μέρα
τι παράξενος καιρός
κρύο βάζει δεν μας νοιάζει.

Είσαι παιδί μικρό, μικρό παιδί
είμαι κορίτσι και γιορτή,
σύννεφο φέρνω τη βροχή
να γεννηθούμε απ’ την αρχή.